dla fetyszystów męskich stóp

15nastolatek feet

To oststnia część tego opowiadania. Za błędy przepraszam.

Nadeszła środa. W tym właśnie dniu Michał miał mi pomóc przy wyborze ubrań, jednak w ten dzień czuć było, że u Michała jest coś nie tak. Dzwoniłem do niego, ale nie odbierał, więc poszedłem go odwiedzić. Stanąłem przed jego drzwiami i zapukałem.

-Michał, otwieraj, to ja, Kuba.

Słyszałem w odpowiedzi tylko głuchą ciszę.

-Jeśli zaraz nie otworzysz tych drzwi to je rozwalę! Przysięgam ci to!

-Nie mam ochoty wychodzić. Nie mam życia w szkole, ani nigdzie indziej.

-Obiecałeś mi to. Coś się stało?

-Nie mam ochoty o tym mówić.

-Daj spokój. Napewno nie jest aż tak źle. Damy sobie radę z tym problemem.

-Serio mi z tym pomożesz? Nie żartujesz?

-Mówię serio. Wpuść mnie, Michał, pomogę ci.

Wtedy usłyszałem dźwięk licznych mechanizmów otwieranych przez Michała.Chwilę potem w drzwiach stanął on. Wyglądał jak siedem nieszczęść. Twarz czerwona od łez, oczy zapłakane, a pod nimi worki.

-Cieszę się, że chcesz mi pomóc.

-Wejdźmy może do ciebie. Tam mi opowiesz co się stało.

-Ok. Zresztą nie mam ochoty stać tutaj dłużej niż to konieczne. Strasznie tu piździ.

-Hahaha. I mnie to mówisz.

-Ok.Lepiej wchodźmy.

Po chwilowej rozmowie wszedłem do mieszkania Michała. Było bardzo nowocześnie urządzone. Po chwili ułożyliśmy się na rogówce w dużym i przestronnym salonie.

-Dobra. Gadaj, co się dzieje.

-Kojarzysz Karola?

-Tak. Co z nim?

Karol był to wysoki, szczupły chłopak o brązowych długich włosach i błękitnych oczach. Zamiast, tak jak inni chłopacy grać w piłkę, on jeździł na desce. Był skejterem, prze kolegów "Drugim Hawkiem" przez swoje zdolności skejtera. Bardzo go lubiłem.

-On wie już o moim fetyszu.

-Że co?!

-Jak wczoraj nocowaliśmy u niego, nakrył mnie.

-Na czym?

-Na wąchaniu twoich butów i kradzieży jego soxów.

-Co ty gadasz?! Po co to robiłeś

-Dla Tomka. Chciał mieć soxy Karola. To jego dobry kolega.

-Wiem o tym.

-Jak was nie było, to wąchałem twoje buty, a pech chciał, że Karol wrócił do domu.

-I co było dalej?

-Ja ci powiem, Kuba.-W drzwiach nagle stanął Karol.-Dałem mu ultimatum.

-Jakie ultimatum?!

-Że ma zostać moim niewolnikiem, albo powiem ci o jego zabawach.

-To i tak by nie wyszło. To mój niewolnik.

-Jak?

-Srak. Wcześniej go nakryłem na zabawach moimi butami.

Wtedy Karol podszedł do mnie, złapał mnie za koszulkę, podniósł do gówy i spojrzał na mnie złowrogo.

-Ma być moim niewolnikiem i koniec.

-Nie dam ci go, chyba że sam zrezygnuje.

-To jak pedałku. Rezygnujesz?

-Nie ma nawet mowy!

-Sam słyszałeś. Wybij to sobie z głowy.

-Hmm.....Chce niewolnika, albo cała szkoła się o nim dowie. To jak?!

-Dobra. Ja będe twoim sługą, tylko zostaw go w spokoju.

-I Fajno. Jutro o 12:00 na mojej działce. Masz przyjść.

-Dobra. Spokojnie.

-Narazie.

-Nara.

-Co powiedziałeś?!-Powiedział kopiąc mnie w brzuch i patrząc na mnie z pogardą.

-Znaczy do zobaczenia panie.

Po tych słowach Karol wyszedł, a ja leżałem na ziemi. Michał patrzył na mnie z podziwem i smutkiem jednocześnie, pomagając mi wstać.

-Czemu to zrobiłeś?

-Nie chciałem stracić niewolnika i przyjaciela.

-Uratowałeś mnie przed straceniem reputacji.

-Od czego ma się przyjaciół, nie?

-Tak. Faktycznie, ale jest jeszcze jeden problem.

-Jaki?

-Tomek też chce niewolnika.

-Może dam radę załatwić coś z Karolem.

-Okej. Uspokoiłeś mnie.

-Może chodźmy już do tego sklepu.

-Okej. Nie chce cię rozzłościć, więc chodźmy.

Wprawdzie zakupy były bardzo obfite i udane, ale mimo tego nadal myślałem o tym co może się wydarzyć jutro o 12:00 na działce Karola. Z tych nerwów nie mogłem spać w nocy, nawet mimo faktu, że Michał mnie pocieszał. Jednak wiedziałem, że nazajurz będe musiał tam pójść i zmierzyć się z tym strachem jak mężczyzna. Zrobiłem tak, ale o tym opowiem już w następnym opowiadaniu.

2770132u

Świetne